Historia regionu
Ks. Józef Kucharzewicz ze Starego Białcza
Jedną z osób zasłużonych dla kościoła i Polaków, a dzisiaj trochę zapomnianą, był wieloletni proboszcz parafii w Starym Białczu, a także dziekan kościański ks. Józef Kucharzewicz. Kurier Poznański w nr. z 22.6.1904 roku donosił: „... z dniem wczorajszym zeszła jedna z najsympatyczniejszych postaci starszej generacji kapłanów naszych: ks. Józef Kucharzewicz w Białczu oddał Bogu swego zacnego ducha. Śmierć spotkała go nagle na przechadzce wieczornej o godz. 9...”. Ks. Kucharzewicz urodził się 19 marca 1835 roku w Napachaniu k. Poznania. Po ukończeniu szkoły elementarnej kształcił się w Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, gdzie w 1856 roku zdał maturę. Podjął studia teologiczne w Seminariach Duchownych w Poznaniu i Gnieźnie. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1860 roku. Został wikariuszem w Kościanie. W 1864 został mianowany proboszczem parafii w Starym Białczu. W latach 1868-1904 pełnił obowiązki dziekana kościańskiego.
Dodano 17 lutego 2014Początek okupacji hitlerowskiej w Śmiglu we wspomnieniach ks. Milana Kwiatkowskiego
Przypadająca w tym roku 75. rocznica wybuchu II wojny światowej skłania do przypomnienia tragicznych wydarzeń, jakie miały miejsce w Polsce, a więc również w Śmiglu, poczynając od września 1939 roku. Wymownym świadectwem tego czasu jest pamiętnik spisany przez ówczesnego śmigielskiego wikariusza - ks. Milana Kwiatkowskiego. Kim był ten ksiądz i jakie były koleje jego życia? Ks. Milan urodził się 29 maja 1910 roku w Kórniku. Jego ojciec był tamtejszym burmistrzem. Maturę zdał w 1929 roku w Rawiczu, a następnie został przyjęty na studia prawnicze na Uniwersytecie Poznańskim, z których szybko zrezygnował, rozpoczynając studia filozoficzne w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Gnieźnie. Święcenia kapłańskie otrzymał 15 czerwca 1935 roku z rąk ks. abpa Walentego Dymka.
Dodano 17 lutego 2014Pałac w Wilkowie Polskim
Do 1932 roku Wilkowo Polskie wchodziło w skład powiatu śmigielskiego. Najstarsza wiadomość o miejscowości pochodzi z połowy XIII wieku. Stanowiła ona wówczas własność rodu Awdańców. W następnych wiekach właściciele zmieniali się. Około połowy XVI wieku była w posiadaniu Kazimierza Radomickiego, a 100 lat później władał nią Andrzej Szołdrski. Około 1841 roku majątek kupił Marceli Czarnecki. Jego potomkowie byli właścicielami Wilkowa Polskiego do 1939 roku. Ostatnią właścicielką tego zabytku była Romana Czarnecka. W 1881 roku dobra rycerskie Wilkowa Polskiego wynosiły 1058 ha. W skład tamtejszego zespołu rezydencjonalnego wchodzi pałac i park krajobrazowy. Zespół położony jest na płd. od drogi Grodzisk Wlkp. – Kościan i wąskotorowej linii kolejowej Wielichowo-Śmigiel.
Ziemia Śmigielska w 1939 roku
Ziemia Śmigielska w 1939 r. obejmowała 3 jednostki administracyjne: miasto Śmigiel, gminę Śmigiel i gminę Stare Bojanowo. W 1939 r. mieszkały w Śmiglu 4273 osoby, a wśród nich: 3796 katolików, 454 ewangelików i 3 osoby narodowości żydowskiej. Żydzi przed wybuchem wojny wyprowadzili się do Kościana. Mniejszość niemiecka była grupą silnie ekonomiczną. W mieście miała: 2 firmy budowlane, 2 piekarnie, 3 masarnie, 6 młynów, browar, 3 kuźnie i 3 restauracje oraz 2 cegielnie w Nietążkowie i Przysiece Starej. Do Niemców należały duże majątki ziemskie w: Bronikowie, Morownicy, Koszanowie, Parsku, Wonieściu i Starym Bojanowie.
Dodano 17 lutego 2014Banita i bohater
Postać Krzysztofa Arciszewskiego, mimo że niezwykle barwna i ściśle związana ze Śmiglem, jest mało znana. Aby to zmienić, Centrum Kultury w Śmiglu wraz ze Śmigielskim Towarzystwem Kulturalnym zorganizowało prelekcję pt. „Krzysztof Arciszewski banita i bohater”, przygotowaną i wygłoszoną 8 kwietnia br. przez dr Eugeniusza Śliwińskiego. Krzysztof Arciszewski urodził się w 1592 roku w Rogalinie. Matka jego, Helena Zakrzewska wniosła go w wianie swemu mężowi, Eliaszowi Arciszewskiemu. Wkrótce Krzysztof wraz z rodzicami i starszym bratem, również Eliaszem przeniósł się do Śmigla, którego jedną z części zakupili Arciszewscy i tu, zgodnie z wiarą ojców, szkolił się w znanej śmigielskiej szkole ariańskiej. W wieku 16 lat rozpoczął naukę we Frankfurcie nad Odrą. Od roku 1619 służył na dworze hetmana polnego litewskiego Krzysztofa Radziwiłła, pod wodzą którego wziął udział w wyprawie inflandzkiej.
Dodano 17 lutego 2014Mieszkańcy Ziemi Śmigielskiej w IV Korpusie Polskim w Bitwie pod Monte Cassino
W maju 2014 roku mija 70. rocznica bitwy pod Monte Cassino, która była jedną z najkrwawszych bitew II wojny światowej. Wzięli w niej udział żołnierze polscy, wśród których znaleźli się mieszkańcy ziemi śmigielskiej. Warto więc przy tej okazji przypomnieć okoliczności i przebieg tych wydarzeń oraz ich bohaterów.
Dodano 17 lutego 2014Śmigiel w kronice „Orędownika Śmigielskiego” w II półroczu 1921 roku
Obowiązujący kilka tysięcy lat temu kodeks Hammurabiego przewidywał dla złodziei karę ucięcia ręki. Mimo upływu wielu lat i drakońskich kar przewidzianych dla tego rodzaju przestępców, nigdy nie brakowało złodziei, zarówno po I wojnie światowej, jak i w dzisiejszych czasach. W związku z tym kronikę można rozpocząć od wydarzenia, które miało miejsce wówczas w Śmiglu.
Dodano 17 lutego 2014Śmigiel w kronice „Orędownika Śmigielskiego” w I półroczu 1921 roku
W 1921 roku rozpoczęto wielkie reformy naszego wyniszczonego wojną i polityką zaborców kraju. Podstawowym dokumentem będącym krokiem do odrodzenia Polski było uchwalenie konstytucji. Ten trend zmierzający do odbudowy materialnej, społecznej i kulturalnej kraju było widać także w naszych małych ojczyznach. Dokumentowała te problemy i zmiany ówczesna prasa, a na naszym terenie „Orędownik Śmigielski”.
Dodano 17 lutego 2014Kościół parafialny pw. Św. Stanisława Kostki w Śmiglu
Wiele lat temu Śmigiel był miastem wielowyznaniowym. W XVI w. mieszkali tu katolicy, arianie i luteranie. Ci ostatni wywodzili się głównie ze Śląska, ale należała do nich także część okolicznej szlachty, jak np. Bojanowscy, Leszczyńscy i Rozdrażewscy. Dla potrzeb kultu religijnego w 1595 roku wybudowali oni na terenie Koszanowa zbór, który całkowicie spłonął w 1610 roku.
Dodano 17 lutego 2014Boże Narodzenie w Śmiglu w 1928 roku
Zbliżające się święta Bożego Narodzenia w 1928 roku i konieczność przygotowania tradycyjnych potraw i podarków dla najbliższych spowodowała, że w „Orędowniku” ukazały się liczne reklamy i oferty różnych placówek handlowych z terenu Śmigla. W jednej z nich pisano:
Dodano 17 lutego 2014Kościół parafialny pw. NMP Wniebowziętej w Śmiglu
Okazałą budowlą sakralną w Śmiglu jest kościół p.w. N.M.P. Wniebowziętej. Wybudowany został po nowej lokalizacji miasta oraz utracie praw parafialnych przez kościół św. Wita, położonego w ówczesnym Koszanowie. Zdaniem uznanych historyków sztuki – Teresy Rurzczyńskiej i Anieli Sławskiej proboszcz nowej parafii był już wzmiankowany w roku 1408. Obecny kościół stanął w wyniku starań jednego ze współwłaścicieli Śmigla, bpa Andrzeja z Bnina około 1443 roku. W latach 1556-1587 kościół znajdował się w rękach innowierców i w tym okresie, t.j. około 1582 roku został zniszczony przez pożar.
Dodano 17 lutego 2014Kościół filialny pw. Św. Wita w Śmiglu
W przeszłości, w Śmiglu mieszkała ludność różnych narodowości i wyznań, w wyniku czego znajdowało się tutaj wiele kościołów. Obok istniejących obecnie: p.w. św. Wita, NMP Wniebowziętej, św. Stanisława Kostki istniał od 1547 roku kościół szpitalny p.w. św. Ducha, wzniesiony staraniem Rafała Leszczyńskiego, kościół szpitalny p.w. św. Walentego, którego inicjatorem budowy był w 1640 roku Przecław Leszczyński, a także od końca XVI wieku zbór ariański powstały ze środków Andrzeja Dudycza oraz od 1595 roku zbór luterański fundacji Wacława Rozdrażewskiego.
Dodano 17 lutego 2014
