Zbigniew Łukomski 17 lutego 2014


Bardzo aktywnie działał w okresie Powstania Wielkopolskiego. Pod koniec 1918 roku ukończył w Poznaniu kurs gońców i sanitariuszy, którego program realizował w śmigielskiej drużynie skautowej. W dniach 3-5 grudnia tegoż roku, jako kierownik sanitarny, zabezpieczał ład i porządek w czasie obrad Sejmu Dzielnicowego w Poznaniu. W Śmiglu należał do tajnej Drużyny Pogotowia im. Jana Kilińskiego, która wyłoniła się 17 listopada 1918 roku z Towarzystwa Młodzieży Katolickiej, a następnie przekształciła się w drużynę skautową. Niewątpliwie jej organizatorem był właśnie Zbigniew Łukomski. Wraz z kompanią śmigielską dowodzoną przez starszego brata Józefa brał udział w drugiej fazie bitwy pod Osieczną 11 stycznia 1919 roku. W następnym roku uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, walcząc w 7 batalionie saperów na froncie litewsko-białoruskim.
Prowadził ożywioną działalność społeczną. Należał do najbardziej aktywnych działaczy harcerskich. W 1928 roku został komendantem Hufca ZHP w Śmiglu. Funkcję tą pełnił do 1934 roku, kiedy to śmigielski hufiec połączono z kościańskim. Od tego czasu Z. Łukomski pełni funkcję komendanta Ośrodka Hufca ZHP Kościan (do IX. 1939 r.). W 1931 roku otrzymuje stopień podharcmistrza, a w 1934 – harcmistrza. Na śmigielskim rynku 25 VI 1933 r. defiluje na czele śmigielskich harcerzy przed gen. Józefem Hallerem.
Współuczestniczył w założeniu Towarzystwa Powstańców i Wojaków (którego był wiceprezesem) oraz Powiatowej Rady Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego.
Odznaczony został medalami: Za wojnę. Za Ofiarną Pracę i Za XXV-letnią pracę w ZHP oraz krzyżami: Powstańca Broni i Wielkopolska Swemu Obrońcy.
Podstępnie zwabiony do rodzicielskiego domu przez Niemca Paula Geminga, pod pretekstem założenia firmy budowlanej, został aresztowany i 23 października na rynku w Śmiglu rozstrzelany. Miał wówczas 37 lat.

Hubert Zbierski

Śmigiel, Miasto Wiatraków
Śmigiel Travel
Centrum Kultury w Śmiglu