Z dziejów Olszewa 17 lutego 2014

W spadku po Szaszorze Dzierżykraju Olszewo otrzymał jego syn Tomasz. Przypuszcza się, że potomkowie pierwotnych właścicieli utracili Olszewo za udział w buncie szlachty, której przewodził w 1352 roku wojewoda poznański Maćko Borkowic. Po tym wydarzeniu wieś znalazła się w rękach Adama i Mikołaja Wieniawitów z Karmina. Następnym właścicielem Olszewa był Przecław Wieniawita, także właściciel Leszna i Karmina. W 1472 roku Olszewem władał podkomorzy kaliski Kasper Leszczyński. W 1530 roku jako właściciel występuje Jan II, syn Kaspra. Jego wnuk, Rafał V, wojewoda brzesko-kujawski, sprzedał wieś w 1597 roku Janowi Kotwiczowi Radomickiemu z Radomicka. W 1610 roku Olszewo dostało się w ręce Hieronima Jarorza, wojewody inowrocławskiego. Kolejnym właścicielem został jego syn Kazimierz, kasztelan kaliski (1644-1679). W 1784 roku wieś należała do Karola Aleksandra Bojanowskiego, szambelana królewskiego, który zmarł po 1789 roku.

Olszewo było i jest niewielką miejscowością. Ze „Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich” wynika, że około 1885 roku w Olszewie było 8 domów, w których mieszkało 51 osób. W późniejszych latach – być może z uwagi na bliskość kolei – nastąpił dość znaczny rozwój miejscowości. Ze spisu powszechnego przeprowadzonego w 1921 roku wynika, że w Olszewie przybyły 22 domy, a więc łącznie było ich 40 i mieszkało w nich 279 osób. 10 lat później, w 1931 roku liczba domów nie zmieniła się, a mieszkało w nich 285 osób.

Jan Pawicki