Z dziejów Bucza 17 lutego 2014

Nazwa miejscowości występuje także w dokumencie z roku 1585, czyli wtedy gry budowano drogę z Bucza do Przemętu. Pierwotnie, czyli w XIV i XV wieku do Grobskich, a po nich do Gołanieckich. Jednym z pierwszych właścicieli Bucza był asesor sądowy z Poznania Dobiesław Bodecki wspomniany w dokumencie pochodzącym z przełomu XIV i XV wieku. W 1414 roku studentem Akademii Krakowskiej był Wojciech syn Wyszomira Bodeckiego z Bucza. W 1782 roku Bucz stanowił własność Ludwika Hersztopskiego, a w 1841 Emila Szołdrskiego. Już w 1848 roku Bucz znalazł się w rękach Michała Mycielskiego. Pod koniec XIX wieku dostaje się w ręce niemieckiego jego właścicielem w 1881 roku był Emil Franz Walerian Petzel. W 1911 roku współwłaścicielkami Bucza była Anna Petzel i jej trzy córki. W tym samym roku nowym właścicielem stał się Jerzy Herman z Kłody k. Rydzyny. W okresie II RP Bucz stanowi własność Anny Szołdrskiej z d. Kaczorowskiej. W 1881 roku powierzchnia dóbr rycerskich w Buczu, wynosiła 584,69 ha. W wiosce w 1881 roku znajdowało się 17 domów, w których mieszkało 165 osób wyznania katolickiego. Było wśród nich 43 analfabetów. W folwarku mieszkało 395 mieszkańców w 53 domach. 378 osób były katolikami a 17 osób wyznania ewangelickiego. 135 osób było analfabetami. 30 września 121 roku te dane uległy zmianie, gdyż domów było już 66, a w nich 438 mieszkańców. 9 grudnia 1931 roku liczba domów zwiększyła się do 68 ale zmniejszyła się liczba mieszkańców do 395. W obszarze dworskim 30.09.1921 roku znajdowało się 9 domów, a w nich 151 osób. 9 grudnia 1931 roku domów było 10 zamieszkałych przez 145 osób. W Buczu znajduje się drewniany kościół p.w. św. Barbary, wzniesiony w 1782 roku staraniem wymienionego już Ludwika Hersztopskiego. Na dachu kościoła znajduje się cebulasty hełm zwieńczony chorągiewką z datą 1595. Na uwagę zasługuje barokowy ołtarz główny z figurami ś.ś. Piotra i Pawła, Barbary i aniołów oraz obrazem Zwiastowania N.M.P. Przy kościele znajduje się drewniana dzwonnica z końca XVIII wieku, a w niej XVIII wieczny dzwon odlany w Gdańsku. W Buczu znajduje się pałac, w którym obecnie znajduje się szkoła. Pałac znajduje się w parku i wzniesiony został w końcu XIX wieku. Rozbudowany w 1911 roku. Część środkowa pałacu jest starsza i jest ona dwukondygnacyjna. Boczne części są trzykondygnacyjne. Jak wspomniano pałac jest położony w parku krajobrazowym o pow. 3,8 ha. W skład jego drzewostanu wchodzą m.in. lipy, dęby, klony, wierzby, jesiony, świerki, żywotniki itp.

Jan Pawicki