Kościół p.w. Św. Wawrzyńca w Wonieściu. 17 lutego 2014

Po sekularyzacji klasztoru Wonieść znalazł się w rękach rodziny von Beyer, a następnie Bojanowskich. W 1864 roku majątek kupił Ludwik von Wedemeyer. Jego następcy gospodarowali tam do końca II wojny światowej. Pierwszym duchownym w Wonieściu, który wzmiankowany jest w 1299 roku był Paweł. Do parafii w XVIII w. należało 10 miejscowości. Pierwotnie kościół był drewniany, ale w XV wieku istniał tam już kościół murowany wybudowany w stylu późnogotyckim. W późniejszym okresie kościół był kilka razy przebudowywany. Stało się tak w XVII i XVIII wieku, a także w latach 1887-1890. W tym okresie dobudowano m.in. czterokondygnacyjną wieżę. W wyniku tych prac stał się on kościołem neogotyckim, w którym wykorzystano pozostałości wcześniejszego kościoła gotyckiego. Kościół w efekcie został powiększony i podwyższony. Świątynia jest budowlą orientowaną, murowaną, otynkowaną, nakrytą dwuspadowym dachem z małą wieżyczką na sygnaturkę. Dawna nawa stała się obecnie prezbiterium, zakrystia zajmuje miejsce dawnego prezbiterium. Prezbiterium kryte jest sklepieniem krzyżowym, zakrystia sklepieniem żaglastym, a dobudowana od zachodu nawa sklepieniem kolebkowym. Polichromia znajdująca się w kościele pochodzi częściowo z lat 1887-1890, a w łuku tęczowym z roku 1950 i jej twórcą był Wiktor Gosieniecki, a przedstawia scenkę figuralną adoracji Najświętszego Sakramentu przez aniołów. W kościele znajdują się 3 neogotyckie ołtarze. W centrum głównego ołtarza znajduje się rzeźba przedstawiająca patrona kościoła t.j. św. Wawrzyńca z atrybutami swego męczeństwa t.j. palmą i kratami. Z lewej strony znajduję się obraz Chrystusa wstępującego do nieba, a z prawej Chrystusa Zmartwychwstałego. W górnej części umieszczone są rzeźby świętych, a miedzy nimi znajduje się Pieta. Na antepedium ołtarza jest płaskorzeźba ze sceną Ostatniej Wieczerzy. Lewy ołtarz poświęcony jest Zwiastowaniu, a prawy Sercu Jezusowemu. Z wyposażenia świątyni warto zwrócić uwagę na barokową i polichromowaną chrzcielnicę z połowy XVIII wieku w postaci klęczącego anioła, który trzyma misa chrzcielna. Ambona wokół której są figury Ewangelistów nakryta jest drewnianym baldachimem z postacią Chrystusa, któremu towarzyszą aniołowie. W prezbiterium z lewej strony ołtarza na ścianie widoczne są sceny Bożego Narodzenia. Znajdujące się po obu stronach ołtarza ławy kolatorskie ozdobione są herbami rodzin szlacheckich, m.in. Łodzia i Bończa. Witraże pochodzą z końca XIX wieku, a wykonane zostały we Wrocławiu. Organy pochodzą z roku 1916 i zostały wykonane przez Józefa Stanisławskiego z Poznania.
Omawiając dzieje kościoła nie można nie wspomnieć kilku wspaniałych duszpasterzy, którzy pełnili posługę w tej parafii. Należeli do nich m.in. Jan Noskowicz autor m.in. opracowania dot. prawa kanonicznego z 1650 roku, ks. Józef Stagraczyński – redaktor „Tygodnika Katolickiego” i „Biblioteki Kaznodziejskiej” oraz pisma dla pszczelarzy „Pasiecznik”, ks. Teodor Bartsch zasłużony w dziele rozbudowy kościoła, ks. Stanisław Ciążyński red. „Przewodnika Katolickiego” zamordowany w 1942 roku w Dachau, a także ks. Aleksy Klawka prof. Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwowie, a następnie Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Jan Pawicki