Ks. Józef Hubert uczestnikiem Powstania Styczniowego 1863 roku 17 lutego 2014

 Jego ojciec, Karol był poborcą podatków. Hubert od 1839 roku był uczniem gimnazjum w Trzemesznie, a następnie gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu. Po zdaniu w 1853 roku matury rozpoczął studia teologii w  seminariach duchownych w Poznaniu i Gnieźnie. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1857 roku. Posługę duszpasterską rozpoczął w Borku, skąd po kilku latach został przeniesiony do parafii Grabowo. Od 1893 roku do dnia śmierci (dnia 19 września 1902 roku) był proboszczem parafii Panienka k. Mieszkowa. Po wybuchu powstania włączył się aktywnie w akcję pomocy powstańcom, polegającą na przerzutach broni, wyposażenia i ochotników na teren Królestwa. Po ujawnieniu jego działalności został wiosną 1863 roku aresztowany przez władze pruskie i osadzony w więzieniu, w poznańskiej Cytadeli oraz berlińskim Moabicie. Był jednym z 149 Polaków oskarżonych w wielkim procesie, który rozpoczął się 7 lipca 1864 roku, a zakończył 23 grudnia 1864 roku m.in. skazaniem 11 osób na karę śmierci. Ks. Józef Hubert, dla którego prokurator domagał się kary 8 lat więzienia znalazł się w grupie 45 osób, które zostały uniewinnione. Więzienie opuścił po 18 miesiącach. O ks. Hubercie i innych współoskarżonych pisano, że: „... przyjęli wnioski prokuratorii spokojnie i z godnością”, a ich późniejsza obrona była „wystąpieniami świadczącymi o wielkiej godności osobistej i moralnej, wielkości oskarżonych, a kompromitującymi w obliczu świata pruskich prokuratorów”. W swojej dalszej działalności brał aktywny udział w protestach związanych z kulturkampfem. Często także wypowiadał się w obronie języka polskiego.

Jan Pawicki

WŚ 5/2013

 

Śmigiel, Miasto Wiatraków
Śmigiel Travel
Centrum Kultury w Śmiglu